Weet je wat een van de meest fantastische momenten van een man zijn is?
Dat er soms een perfecte moment ontstaat waarbij je onafhankelijk van je lijf staand kan plassen en gewoon andere dingen kan doen in de volle vertrouwen dat datgene wat er uit je vloeit goed zal verlopen. Je staat in afwachting tot je lichaam klaar is met een process, bijna alsof je op een goede vriend staat te wachten uit beleefdheid.
Hoe je blaas leegloopt als een ballon. Zo eentje die je in je handen houdt en voelt hoe de rubber weer terug krimpt en zich om je vingers klem.
In deze zeldzame momenten van buitenbewustzijnde aanwezigheid is het pinakel van genot, als je net toevallig een biertje in je hand hebt en een goede slok naar beneden stuurt.
Het kringloop der vloeistoffen is dan klaar en je bent erbij.
Het is een nutteloze oerkracht waar geen zang aan gewijd zal worden, op het lullige wachtmuziekje na dan die vochtig rondhangt in de cabine van het urinoir.
