Het was warm in het zakje, maar gelukkig was het er ook nat en dat maakte het net wat beter.Al was mijn goudvis nogal verward over de hele situatie, wist ik dat dit het beste voor hem was. Om hem alvast een beetje te laten wennen aan wat er komen ging bungelde het zakje met water en goudvis in mijn hand. Het liefst had ik hem in mijn armen gedragen, maar dit was de tijd om een beetje te verharden. We moeten het zomenteen zonder elkaar reden, als echte mannen of in zijn geval misschien vrouw. Eerlijk gezegd heb ik dat nooit uitgezocht bij hem. De winkelier zei destijds dat het vast een mannetje moest zijn, want kijk maar naar zijn patronen. Het leek inderdaad alsof hij een sikje had en een colbertje droeg als je je ogen een beetje kneep en je hoofd twaalf graden naar links kantelde. Hij gaat het vast goed doen, met zijn stoïsche allure van hem. Al heeft het nu plaats gemaakt voor een van geklots en verdwaasdheid.

Het zakje heb ik ook goed uitgezocht. Geen goedkope boodschappen zakje van de super, maar een degelijke plastic zak met een sluiting die niet zomaar los kan komen. We zouden ook niet willen dat een of andere lullige knoop loslaat en zijn water leegloopt. Dat zou echt meerdere problemen met zich meebrengen. Mijn goudvis was er een die van orde hield. Hij inspecteerde elke centimeter van zijn glazen kom ook meermalen op de dag zeer aandachtig voor de minste imperfecties. Een leeglopende nieuwe leefomgeving zou zeker niet voldoen aan zijn hoge eisen. Hiernaast krijg je dan ook een probleem met het waterkwaliteit. We hebben noest getraind om hem aan zout water te laten wennen. Ik roerde elke dag een lepel grove zeezout bij zijn zwemwater om hem te laten acclimatiseren. Helaas was hij nog steeds niet volledig gewend en moesten we het maar zo doen. Zijn plastic zak heb ik met de fijnste zoetwater opgevuld samen met een fijne selectie van waterplantjes en zijn favoriete steentje. Allure of niet, een goudvis mag zich best thuis voelen waar die ook maar komt.

Als eerste liepen we naar de pier om samen over zijn nieuwe domein uit te kijken zodat hij een gevoel kon krijgen voor de kans die ik hem bood. Water, sterker nog Zee, zover het oog reikt.Als hij zich een beetje inspant dan zelfs het Oceaan. Ik legde hem nog even uit over de windrichtingen, maar hij gaf me zo een verontwaardigde blik dat ik al blozend eindige met ‘, toch?’ Uiteraard wist hij dit al, hij was geen gup meer die tegen het glas aan zwom. Om de situatie te ontluchten stelde ik voor om naar het waterrand te lopen. Het zou ook wat zijn om hem zo maar van de pier naar beneden te kiepen als een aftandse watermeloen. De golven braken rustig iets verderop en rolden kalm door naar ons toe. Zeer uitnodigend en voor een seconde overwoog ik ook om me aan zijn nieuwe hof te voegen en mee te zwemmen. Ik zou een goede raadsheer, pardon, raadsvis zijn. Hoe mooi het ook leek, het zou niet handig zijn. Mijn goudvis was mans genoeg om alleen te kunnen heersen, ik zou alleen een storende element zijn in het begin. Misschien, als de orde gevestigd is zou ik een uitnodiging krijgen. Ik tilde de zak op en inspecteerde nog een keer de sluiting. We keken elkaar voor het laatste keer aan en ik salueerde. Hij was een dappere goudvis. Met vastberaden stappen liep ik de zee in. Toen de water aan mijn riem stond, liet ik het zak met goudvis en water langzaam zakken. Hij zwom energiek rond, in volle spanning voor zijn nieuwe avonturen.

Zeegoudvis, een mooie titel. Een titel voor een rechtvaardige heerser. Het zakje raakte het koele water en liet zich dieper zakken. Er stak nog maar een paar centimeter van het zakje boven de waterlijn uit. Mijn goudvis keek rond in zijn nieuwe domein. Groen-blauw zoverre het oog zag. Mijn goudvis was niet meer mijn goudvis. Ik liet hem met het eb weg zwemmen.

Drie dagen later was de goudvis dood. De zon was hem teveel geworden. Zijn lichaampje dobberde in het zakje. Het water was niet meer vers. Het zakje dobberde over het zee en vond zijn weg naar het oceaan. Ik kreeg drie dagen geleden een uitnodiging in de post. Het was een uitnodiging voor een schoonmaak evenement langs de kust. Ik weet niet wat ik ermee moet, de rommel van anderen is hun probleem. Ik schepte twee lepels zout bij mijn nieuwe vis in de kom. Hopelijk vergeet jij mij niet in je hof.