Random

Een wijs man heeft dit ooit mij laten weten; ‘Het eerste biertje, die is heilig. Een schone maagd die je voorzichtig behaagt. Rustig hap je door de schuimkraag en geniet je met volle teugen van het gouden vrucht. Je neemt je tijd voor haar, verkwist haar niet met ander een gedrocht zoals ‘glaasje vlug’. Maar het tweede glas, die is niets meer dan een goedkope sloerie. Op haar kan je vreemd gaan zoals het je hart begeert. Het maakt haar toch niets uit terwijl je door haar vlees scheurt.’. Met dit in gedachten heb ik vrijwel geen keus dan zijn wijsheid op de proef te stellen. Vandaag heb ik me al man bewezen, nu is het tijd voor wat ondeugd. Met een kop vol uitgebluste zorgen haal ik mijn eerste, let wel; hier wijk ik van mijn geestelijke vader af, blik bier. Ja, het voelt vooralsnog als een deugd. Onverhoeds stap ik in mijn vervoerswijze van keus, een overvolle trein die net plaats heeft voor mij. Langzaam leun ik achterover en met een beoefende beweging open ik mijn blik. Een siss, korte stilte. Met een koude ‘klik’ gaat het metalen omhulsel open. Ik weet het nu al, ik ben verloren. Maar zodra onze lippen elkaar raken vervliegen al mijn zorgen en waan ik mij in verre landen. Het kleine boek wat op mijn schoot zijn geheimen openbaart leidt mij verder naar die oorden. Begeleid door de schone maagd kan ik alleen zeggen, hij had gelijk. Maar tijd vergaat en zo verwelkt zij in haar stalen harnas, helaas. Volgende halte kan Ik niets anders doen dan even wachten en op zoek gaan naar haar tegenhanger. Ja, zij voelt goedkoper. Ook al heeft ze mij meer gekost in die verdomde Europese valuta. Achteraf gezien niet verbazingwekkend als je bedenkt wie mij zou willen, net terug gekomen van hemel op aarde. Desalniettemin stappen we weer samen in, maar zij, die schone maagd is de gene die me in vuur en vlam houdt. De gene die mij laat verwoorden wat mijn hart voelt. Zij, die tweede, staat trouw en onderdanig naast me, wachten totdat ik een bijna onbewuste slok neem. Maar nee, zij is niet die minachting waard. De ziel is nog niet verloren, alleen de vraag is, wanneer is het aangekomen. Onschuld bederft niet zomaar, alleen als het in de handen komt van een barbaar. Met deze worden sluit ik mijn betoog, laat haar leven, laat haar bloeien. Geniet van dat, wat komen gaat. Amen.