Feestjes. Je ontkomt er niet aan. Iedereen heeft wel eens een feestje gegeven en iedereen is wel eens op een feestje geweest. Als een vreemde vogel zijnde, zijn feestjes voor mij nogal overweldigend. Al moet ik wel toegeven; ondanks dat het vrij stressvol is, is het super leuk om een feestje te geven. Op een ding na dan: in het middelpunt staan. Dat mensen je komen begroeten, feliciteren, volledig je aandacht eisen en meer. Je begrijpt het wel; de spotlight zone.
Nu heb ik laatst wel een feestje gegeven, samen met mijn man. We hebben besloten om te partneren, zo noemden de bureaucratische mensen op het stadskantoor het, en vonden dat daar wel een feestje bij hoorde. We hadden wel twee eisen gesteld voor deze viering:
- – De honden moesten mee
- – De optie moest er zijn dat we ons uit het middelpunt konden trekken
Onze keuze viel op een restaurant, ons favoriete restaurant. Daar konden we een stuk afhuren waar we lekker konden eten, gezellig samen konden zijn en de honden welkom waren. Nu ontkom je toch niet eraan om in het spotlight te staan als je zo een feestje geeft, maar er was geen centrale punt waar mensen om ons heen konden zwermen. Er was ook geen dansruimte dus we konden lekker van hot naar her fladderen.
Het is nu een paar dagen later en ik kijk er met een grote glimlach op terug. Toegegeven, op die dag zelf maakte die lach plaats voor een nepper, aangezien ik stijf stond van de stress. Soms vraag ik mij wel eens af, of anderen feestjes ook zo ervaren of dat het komt omdat ik een vreemde vogel ben. Op andermans feestjes voel ik me meer op mijn gemak dan wanneer ik mijn eigen feest geef. Dat iedereen anders is op een feest is normaal, maar ik ben het liefste een muurbloempje.
Als ik te gast ben is er ook iets waar ik echt van kan genieten en dat is om gewoon te kijken naar anderen. Vaak kan je mij dan ook in een hoekje vinden en met een strak gezicht starend naar de chaos om mij heen. Het bestuderend en luisterend naar die wanorde. Omdat ik niet echt meedoe volgens het verwachte “gezellig” patroon, dat ‘praten en lachen’, vinden heel wat mensen mij een party pooper. Maar ik denk dat van alle mensen op die feestjes, ik het meest naar mijn zin heb omdat ik mezelf ben.
Door: Nadine van Schagen