“Kreeg ik maar een euro als…” heb jij, net als de meeste Nederlanders, waarschijnlijk minstens een keer in je leven gezegd. Stiekem denk ik dat die gezegde ontstaan is omdat wij Nederlands graag een euro zouden krijgen zonder echte moeite te moeten doen. Onze Belgische buren moeten dit ook wel gemerkt hebben, als je kijkt naar de grappen die ze over ons maken.
‘Hoe is koperdraad ontstaan? Twee Nederlanders vochten om een stuiver.’
Moest je lachen? Ik hoop het wel, want zelf blijf ik het een leuke vinden. Zeker bij de toeristen bij onze camping doet ‘ie het goed. Dit is ook dan de plaats waar ik graag zou willen dat de uitspraak “Kreeg ik maar een euro…” werkelijkheid zou worden.
Werken op een camping is interessant, zeker omdat mijn man en ik destijds de diepe in zijn gegooid. Het is nog net niet zo erg dat ze letterlijk zeiden; “zoek het maar uit”. Wij doen alles op het terrein. Zes maanden lang werken wij van ‘s ochtends vroeg, tot ‘s avonds laat, maandag tot en met zondag. We kunnen in die tijd niet uit eten, naar verjaardagen of alleen al bij vrienden langs. Die laatste groep kopen we om door regelmatig voor hun bij ons de barbecue op te stoken. Een activiteit die zelfs de meest sullige onder ons gelukkig over kunnen nemen als Victor en ik druk bezig zijn bij de receptie. Barbecueën is ook iets wat elke Hollander in zijn bloed schijnt te hebben.
Je hoort het al, drukke dagen, bladieblah, wanneer kom ze nou terug op het onderwerp? Nu dus. Wij werken ons te pletter voor ander mans zijn vakantie en als er dan iets steekt is het wel weer de opmerking; ‘Werken jullie op een camping? Oh lekker. Dan vieren jullie zeker altijd vakantie?’
Kreeg ik maar een euro voor elke keer als ik die uitspraak hoor. Het zou dan toch een behoorlijk zakcentje worden. Reken maar mee, gemiddeld horen wij die uitspraak ten minsten drie keer in de week. Iets minder vaak in de zomer, en in de winter bijna constant. Met tweeënvijftig weken in het jaar kom ik uit op deze som: 3 x 52 = €156,00. Oké, toch niet echt iets om over naar huis te schrijven, maar goed genoeg voor een paar keer uit eten.
Zo over nadenkend, zou het heel asociaal zijn als ik rondliep met een bordje:
Actie, betaal de euro en stel de vraag:
“Werken op een camping, dat is toch altijd vakantie?”
Door: Nadine van Schagen