Emma KS werkt als part-time model. Ze modelleert in allerhande genres, van cosplay tot fashion tot noem maar op. We gingen met haar in gesprek om te kijken wat er leeft bij deze Nederlandse model en welke inzichten zij kan bieden voor en over fotografen.
Je kan haar vinden via Facebook als Emma KS of op haar modellen pagina LadyStark. Gewoon omdat het net wat anders is.
Welke genres liggen jou het meest, als in wat vind je zelf prettig en welke overkomt je het vaakst?
De genre wat me het vaakst overkomt is toch wel cosplay. Dat komt omdat ik heel erg actief in die wereld ben. Ik ben aanwezig bij heel veel evenementen en dergelijken. Wat mij het meest trekt is toch het artistieke deel, omdat het net wat anders is en ik vind de afwisseling wat het brengt heel erg leuk.
Met hoeveel fotografen werk je regelmatig samen?
Met enige regelmaat werk ik wel een stuk of vijf fotografen samen. Met intervallen komt dat in de buurt van tien en af en toe zitten er wel willekeurige fotografen tussendoor waarvan ik denk dat ik daar mee samen kan werken voor wat mooie resultaten.
Je hebt cosplay, artistiek, fashion en de rest. Waar wordt je het mest voor gevraagd?
Ik denk dat 30%- 40% van de aanvragen cosplay zijn en dan heb je 20% fashion en 30% artistiek. Dat kan zowel gekleed als naakt zijn, het kan eigenlijk van alles zijn. Dan heb je nog 10% voor de overige, die bestaat uit incidentele shoots vanuit hele andere genres.
Tussen al die genres wisselend, merk je ook een verschil tussen de fotografen?
Ja, vooral dat de cosplay fotografen vaak wat minder bedreven in het vak zijn. Het klinkt lullig, want er zitten ook echt heel erg goede bij, maar in grote lijnen genomen is het meer plaatjes schieten dan echt fotograferen. Nogmaals, uitzonderingen daargelaten! Waar ik het hoogste kwaliteit fotografie tegenkom, dat is echt in het artistieke werk. Dat maakt het juist leuker om met hun samen te werken. Ze weten wat ze doen en ze hebben een andere visie op bepaalde dingen. Ze kunnen compleet andere kanten van jezelf naar boven halen.
Waar ontstaat die grote verschil door volgens jou?
Het verschil in fotografen? Ik denk vooral vanuit de interesses en daarmee ook de omgeving waarin ze terechtkomen met het fotograferen. Want als je kijkt naar cosplay, de fotografen die daar rondlopen op evenementen. Het is voor hun shooten, shooten, shooten, shooten en vaak niet de tijd nemen om te kijken wat ze nou doen. Sommige nabewerkingen zijn echt schitterend, maar wat de techniek in fotografie betreft is het matig.
Komt dat voornamelijk door de setting waarin het afspeelt of door de fotograaf zelf die niet de ruimte en tijd neemt.
Door de fotograaf zelf. Juist omdat ze gefocust zijn kwantiteit, op het zo veel mogelijk ‘mooie foto’s’ proberen te schieten. Daardoor zit er een vaste lijn in de kwaliteit.
Dus eigenlijk een trucje pakken en dat continue toepassen.
Ja, er zit niet bijzonder veel flexibiliteit in. Wederom, uitzonderingen daargelaten. Want ik heb ook wel eens fotografen voor m’n kiezen gehad die incidenteel op dat soort evenementen shooten. En dan zie je de foto terug en dan denk je; ‘Oh mijn God, ben ik dat?’.
Wat denk je, wat is de aanleiding voor artistieke fotografen om jou te benaderen?
Het is een bepaalde uitstraling die je hebt. Vooral tegenwoordig merk ik dat, nu ik er wat meer in gewend ben. Je stelt jezelf open en dat trekt fotografen ook weer aan. Het zijn niet mij eigen woorden, maar er is wel eens tegen mij gezegd: ‘Soms heb je mensen en die stralen en bepaald iets uit wat vastgelegd moet worden’. Blijkbaar hebben fotografen met mij dat regelmatig. Die benadering kan in real life gebeuren, op een evenement of online als ze foto’s van mij voorbij zien komen of mijn profiel zien.
Ben je ook selectief in met wie je wel of niet gaat samen werken?
Ja, ik kijk sowieso naar het persoon zelf. Hoe die communiceert met mij, met name ook de berichtjes op Facebook en dergelijken. Daarnaast is de kwaliteit van hun fotografie voor mij heel belangrijk. Ik ben nu al drie jaar bezig en merk aan mezelf dat ik steeds kieskeuriger word en toch een bepaalde kwaliteit verwacht. Zo merk ik ook dat ik tegenwoordig behoorlijk wat fotografen afwijs.
Moet je dat als model wel doen?
Op een bepaald punt wel. In het begin kan je ook van slechte fotografen leren, maar ik ben voor mijn gevoel nu op een punt dat ik met kwalitatief goede fotografen wil werken omdat ik me alleen daar nog aan kan ophangen. Sommige fotografen zijn heel vriendelijk, ze zijn heel aardig en ik heb leuke shoots mee gehad, maar ja, sorry, die periode is toch echt wel voorbij want ik ben niet tevreden meer met het resultaat.
Je zegt net dat je zeker in het begin ook van slechte fotografen kan leren. Hoe was die begin stadium voor jou?
Mijn begin proces was een beetje apart. Ik ben ooit een keer via het Facebook pagina van Castlefest gevraagd. Daar heb ik tien keer nee op gezegd, maar uiteindelijk toch ja. Het ging om een kleine shoot op Castlefest zelf, in mijn aller eerste zelfgemaakte outfit. Zo is het eigenlijk begonnen. Als je voor het eerst op de foto wordt gezet vind je alles mooi en vanaf dat moment ga je jezelf ontwikkelen. Je gaat met verschillende fotografen werken en ga je dingen leren, zowel qua fotografie zelf als het poseren en je gezichtsuitdrukkingen beheersen. Alles wat er bij komt kijken. Op een gegeven moment gaat je eigen kwaliteit daardoor omhoog en dan ga je steeds meer dingen opmerken. Wat wel of niet goed is en dingen die wel of niet naar je zin zijn. Je ontwikkelt je verder en daar werk je ook naar toe.
Je komt nu in situaties waarbij shoots op diverse manieren gepland worden, van grootse opzet tot nagenoeg volledig spontane setting. Hoe beleef je die verschil?
Aan de ene kant vind ik het prettig als iets van te voren gepland is, want dan weet ik waar ik aan toe ben. Dat ik van te voren alles kan regelen, inpakken, make-up uit kiezen en aanbrengen, noem maar op. Aan de andere kant is het spontane juist ook heel erg leuk omdat je dan vaak heel erg onverwachte foto’s krijgt.
Hoeverre is het voor jou afhankelijk van de fotograaf of je alleen gepland shoots doet of ook een spontane benadering aangaat?
Bij sommige fotografen vertik ik het om ongeplande shoots te doen, omdat ik weet dat ze dat niet aan kunnen. Die zijn dan uren bezig met instellingen, opstellingen, noem maar op en het duurt drie uur voordat je de eerste foto hebt. Ik merk dat als het te lang duurt voordat er daadwerkelijk iets gedaan wordt, dat ik me een beetje ga ergeren. Want ik ben daar niet voor niets. Natuurlijk heb je tijd nodig om op te zetten. Dat is geen probleem. Maar sommige doen er echt veel te lang over. Die hebben die voorbereiding van te voren nodig en kunnen niet goed spontaan te werk gaan. Dus hun vraag ik dat ze met een plan komen en dat voorbereiden voordat we gaan shooten.
En hoe zit het met fotografen die spontaan werken?
Het leuke van fotografen die echt spontaan kunnen werken is dat als ze eenmaal op dreef zijn, dat ze dan door blijven gaan en met ideeën blijven komen. Dat vind ik gewoon heel erg leuk. Ze zijn veel beter in lichte aanwijzingen geven ‘on the go’. In tegenstelling tot fotografen waar je alleen maar op vaste planning mee kan shooten. Die hebben een bepaald patroon in hun hoofd met bijbehorende aanwijzingen waar ze in vast zitten. Dat zie je ook wel terug in de type foto’s die dan gemaakt worden. Bij een fotograaf met een vaste planning zie je heel veel het zelfde terugkomen, ook al is het anders bedoeld. Als spontaniteit mogelijk wordt, dan zie je veel meer afwisseling in zowel de type foto’s als in de hele houding van het model zelf. Dat die daarin meegaat.
Welke fotografen kom je het meeste tegen en wat denk je waarom?
De fotografen die ik het meeste tegenkom zijn toch wel die met een vaste planning. Ik denk dat het komt omdat er gewoon veel meer van zijn. Ik denk dat er een aantal zijn die wel die spontaniteit kunnen leren, maar sommigen zitten te vast en zijn te statisch.
Wat vind jij heel naar bij shoots, en wat vind je ook heel prettig als het gebeurt?
Emma: Heel naar vind ik als ik iets weiger, als ik nee zeg, maakt niet uit voor wat en dat genegeerd wordt en er op wordt doorgedramd. Dan ben ik heel snel klaar met een fotograaf. Mijn nee is gewoon nee. Klaar. Wat ik heel prettig vind bij shoots zijn, nog steeds, aanwijzingen. Voor mijn gevoel ben ik nooit klaar met leren en mezelf verbeteren in hoe ik model moet staan. Dus als ik een kleine tip krijg hier en daar, dat vind ik geweldig. Daar leer ik van.
Tot een idee komen en dat tot een geslaagde shoot laten komen is altijd een wisselwerking tussen fotograaf en model. Hoe gaat dat voor jou in zijn werking?
Emma: Nou, vaak is het wel een kant dat echt begint met het idee. Soms werkt een kant wat uit, soms ga je er samen op door. Dan rollen we in eens door een hele rits aan ideeën en daar komt dan wat moois uit. Ik merk tegenwoordig vaak dat het meer fifty-fifty is geworden met het tot stand komen van ideeën voor shoots omdat ik zelf ook stront eigenwijs ben geworden. Als ik zelf ik een idee heb en dat wil uitwerken, dan zoek ik daar iemand voor. Dat heb ik nu inmiddels met diverse fotografen. Sommige ideeën wil ik ook niet met bepaalde fotografen uitwerken omdat ik inmiddels weet dat ze het niet kunnen. Dus de wisselwerking is nu op een niveau dat ik kan zeggen, jou vertrouw ik daarmee, jou daarmee. Het is dus een skill based contact.
Zie je ook wel eens dat een idee wordt gejat?
Ja, maar het gaat om de wat specifiekere ideeën, want je kan niet alles toe-eigenen. Maar als ik bij een fotograf kom met een een heel erg specifiek iets, wat iets speciaals betekent voor mij en ik zie het daarna terug bij iemand die nog nooit van zijn leven zulke ideeën heeft gehad, nou dan word ik wel link. Zeker als zowel de fotograaf als het desbetreffend model ook echt niets met het onderwerp heeft. Zulke dingen blijven een stukje intellectueel eigendom.
Hoe gaan de meeste fotografen met het delen van ideeën om in jouw ervaring? Want als fotograaf zijnde hoor je een idee en denkt soms; dat is een tof concept. Mag je dat op een gegeven moment wel naar je eigen idee vormen waarbij het origineel een spark van inspiratie was?
De meeste fotografen gaan daar redelijk netjes mee om. Sommige fotografen die, wat ik net zei, echte plaatjes schieters zijn, die willen zo veel mogelijk laten zien van wat ze zogezegd kunnen. Terwijl het plaatjes zijn en geen foto’s. Ik geloof ook in artistieke vrijheid. Maar, je moet niet een idee gaan kopiëren en plakken. Je moet wel echt je eigen draai aan geven. Mocht een andere model of fotograaf met een bepaald idee kommen, ga het dan niet zo snel mogelijk zelf uitwerken zodat je als eerste bent. Laat eerst de gene die het idee als eerste had het uitwerken, het publiceren en gewoon de credits krijgen voor het idee.
Ook al zou je een jaar over doen?
Nou, bepaalde dingen verjaren uiteindelijk maar, ja. Net als wat mij is overkomen. Ik heb bepaalde ideeën gehad en die heb ik gedeeld met een fotograaf. Die heb ik nog zelf niet uit kunnen werken. Het project is nog geen jaar oud. Nu zag ik ineens dingen voorbij komen van hem waarbij ik dan denk ‘nou ben je echt te ver gegaan.’ Zo heb ik wat ideeën met paganistische betrekkingen met hem gedeeld. Hij heeft niets met paganisme, zijn modellen hebben niets met paganisme. Ik ben zelf een Pagan en wil daarom zelf die dingen uit werken zoals ik het zelf voel. En dat doet hij dan met andere modellen.
Dus eigenlijk is de kern; wees authentiek..
Ja.
Heb je nog tips voor fotografen vanuit het perspectief van een model?
Respecteer je model. Respecteer ook als een model nee zegt, iets weigert, iets niet wil doen of zich over iets ongemakkelijk voelt. Als je daarop gaat door drammen, door het alsnog maar een keer extra te vragen, dan gaat je model zich daar ongemakkelijk bij voelen. Dat zie je terug in je foto’s. Dat je model zich op zijn of haar gemak voelt, is ontzettend belangrijk. Want zo krijg je de beste foto’s.
Er zijn wel situaties waarbij je voor het behalen van bepaalde beeld ongemakkelijk vragen moet stellen, hoe sta je daar tegen over?
Ja, maar een vraag stellen is een ding. Het gaat om het respecteren van het antwoord.
Het is het dingen kunnen vragen en daarna op kunnen vangen. Ook al stap je soms over iemand zijn grenzen heen, wel in respect, maar je moet alles op kunnen vangen.
Precies. Soms zijn er vragen die je moet stellen bij het idee wat je hebt om het uit te kunnen werken. Alleen soms is het antwoord nee. En zolang je dat respecteert is de vraag niet het grootste probleem. Zolang je over die nee gaat, dan heb je een probleem.
Heb je nog andere aandachtspunten voor fotografen?
Weet wat je doet, weet wat je weet en weet wat je kan en overschat jezelf niet. Natuurlijk is het belangrijk om je eigen grenzen te verkennen en te verleggen. Maar neem niet te veel hooi op je vork, want als je iets aanbiedt en het uiteindelijk niet kan leveren, dan stel je niet alleen jezelf teleur maar ook je model. Dan krijgen mensen ook geen goed beeld over je. Als je nog in dat leerproces zit, dan moet je daar eerst doorheen. Stap voor stap; no fake it till you make it.
Heb je ook nog wat tips voor modellen?
Ja, durf nee te zeggen. Dat is een van de belangrijkste dingen. Durf je eigen grenzen aan te geven. Simpel gezegd, grenzen zijn er om te verlegen, niet om te breken. Een praktische tip; ik kreeg in het begin van mijn modellen carrière te horen dat ik mijn adem moest inhouden bij het poseren. Niet doen, juist uitblazen. Anders zitten je ribben bij je sleutelbeen in plaats van dat je de normale vorm van je lichaam laat zien. Indienen dat zichtbaar is uiteraard. Wat betreft gezichtsuitdrukkingen; probeer je in te leven in het moment wat je neerzet. Probeer de emoties op te roepen die op dat moment van toepassing zijn. dat kan echt van alles zijn, blijheid, verdriet, woede, stuiterballerie. Noem maar op. Research ook de fotograaf met wie je gaat werken. Het is heel belangrijk om te weten met wie je aan het werk bent en of die gene ook te vertrouwen is, want er zijn zat fotografen – tenminste, tussen aanhalingstekens fotografen, die zich heel anders voordoen dan wie ze zijn en uiteindelijk het doel hebben om jou uit de kleren te krijgen. Dat is zo gevaarlijk, vooral voor de wat jongere onervaren meiden. Die zien dat ook niet zo snel, die krijgen hele mooie beloftes van te voren en dan gebeurt er iets waar ze hun leven lang spijt van hebben. Maar het belangrijkste advies wat ik kan geven is dat je moet doen wat je leuk vindt. Dat vind ik een van de belangrijkste dingen van fotografie. Zorg dat je het leuk vindt!