De woorden ‘Eigen risico’ spoken nu al een tijdje door mijn hoofd. Eigenlijk denk ik dan toch aan dingen zoals een bord met “Betreden op eigen risico” erop vermeld of wanneer je een sprong gaat wagen waarvan je weet dat de kans toch echt wel klein is dat je het gaat halen. Dat zijn de dingen waarbij ik denk ‘Eigen Risico’. Maar als het gaat om mijn gezondheid, om genezing op welke manier dan ook of situaties die je zomaar overkomen en waar je vaak niets aan kan doen, dan is het echt niet iets waar ik ‘Eigen Risico’ mee zou associëren.
Een tijd geleden scheurde er een spiertje in mijn ringvinger. Het was gelukkig niet al te erg, maar ik moest een vingerkousje dragen zodat het de rust kreeg om te genezen. ‘Dat gaat wel van uw eigen risico af’ werd mij verteld. Gelukkig ben ik niet iemand die al te vaak te maken krijgt met die ‘Eigen Risico’, dus het was toen een uitgerekend moment om mij erin te verdiepen. Wat ik toen dacht te weten, was dat het erom ging dat je een deel van de dingen moest betalen, die niet noodzakelijk zijn, tot iets van tweehonderd euro.
Om het kort te houden, naast het feit dat ik elke maand een behoorlijk bedrag overmaak naar mijn zorgverzekeraar, moest ik nog eerst zelf €385,00 betalen voor deze nodige zorg. Het koste wel wat moeite om mij in te houden en niet te vragen hoeveel dat kousje nou daadwerkelijk koste, zeker aangezien ik het nodig had omdat ik niet met een ‘kapotte’ vinger wou blijven rondlopen. Het blijft een gekke benaming, die ‘Eigen Risico’. Eigen zorg had dan beter gepast. Het is niet echt een risico die je in zo een situatie hebt genomen, maar iets wat je op dat moment nodig hebt. In mijn omgeving ken ik ook niemand die als vrijetijdsbesteding naar de dokter gaat.
Wat wel een eigen risico is, is het lezen van mijn stukken.
Door: Nadine van Schagen