Chaos. Beter dan dat kan ik mijn leven niet beschrijven. Ik hou van rommel, ik leef graag in rommel, omdat ik dan makkelijk dingen vind, ze liggen immers “open”. Als ik opruim ben ik vaak daarna dagen chagrijnig omdat ik alles kwijt ben. Mijn partner is wat meer georganiseerd, maar ook hij is rommelig. Als…
Een glimlach staat mooier – Nadine Ongeordend
Als man zou je bij deze titel waarschijnlijk niets mis mee zien, grote kans zelfs dat je het hier ook gewoon mee eens bent. Mijn partner ziet hier ook niets mis mee, hij begrijpt het ook niet waarom ik hier aanstoot toe neem als dit gezegd wordt. Daarentegen zullen aardig wat vrouwen wel de kriebels…
Een sprong van huizenhoog – Nadine Ongeordend
Ik mag mij, sinds recente tijd, scharen onder huiseigenaar. Een vreemd besef, zo zeg ik eerlijk. Ondanks dat ik een leeftijd heb bereikt waarbij de meeste om mij heen ook huiseigenaren zijn, getrouwd en vaak met kinderen, voelde ik dat nog altijd als een ver van mijn bed show. Maar nu zit ik hier, in…
Handen Pavlov – Nadine Ongeordend
Handen schudden. Een foutje in mijn hoofd, kort gezegd autisme, zorgt ervoor dat ik niet goed alle ongeschreven, maar voor de meesten blijkbaar duidelijke regels, ken. Waardoor ik bijvoorbeeld echt heb moeten aanleren om een hand te geven. Dat is er zo goed ingestampt dat ik nu dat automatisch doe, als een Pavloviaanse reactie. Dat…
Dus jij denkt dat ik lief ben – Nadine Ongeordend
Als ik lach ben ik lief, als ik nadenk kijk ik boos. Zelf maak ik de inkopper dat nadenken veel moeite kost voor een blondje. Past mooi in dat “dom blondje” straat. Die lieve kant, is wel een kant waar ik veelal trots op ben. Ik ben namelijk niet zo lief als dat mensen van mij…
Voortplanting, de sociale verplichting – Nadine Ongeordend
Kinderen. Zodra je een vaste relatie hebt en je richting de dertig gaat, krijg je bij veel bijeenkomsten de vraag “En wanneer nemen jullie kinderen?” Net als alcohol bij elke festiviteit standaard geschonken wordt en dit een algemene gewoonte is, is het krijgen van kinderen, de kindercult zoals ik het af en toe in chagrijnige…
Digitale Kinderen – Nadine Ongeordend
Bij digitale kinderen, zullen de meeste denken dat ik het misschien ga hebben over kinderen die hun ouders uitleggen hoe de smartphone werkt of Facebook. Of misschien de problemen dat kinderen niet meer (goed) kunnen schrijven omdat ze eigenlijk alles typen en door het vele gamen en tv kijken ze moeilijker kunnen lezen omdat er…
Vallen en opstaan – Nadine Ongeordend
Zo’n simpel motto, waar ik mij eigenlijk al mijn gehele leven aan probeer te houden. Geestelijk, bij het zakken met een test bijvoorbeeld, heeeeeel lastig zeg ik eerlijk. Maar ook werkelijk fysiek. Moet ook wel, als ik zou blijven liggen na elke valpartij in mijn leven, zou ik meer tijd hebben besteed met het liggen…
Vergeten – Nadine Ongeordend
Iedereen vergeet wel eens wat. Zelf ben ik ook een groot gebruiker om te zeggen “het is dat mijn hoofd vastzit”. Het is niet echt mogelijk een regelmaat te vinden in wat ik wel en niet onthoud. De gekste dingen herinner ik me, dingen van 7 jaar geleden, precies wat er is gezegd en wat…
Wachten tot je een ons weegt – Nadine Ongeordend
De minuten tikken voorbij, de zon is opgegaan en weer weggezakt. Wachten. Het maakt niet uit wat je doet of waar je bent, iedereen wacht wel eens. Of je nu wacht tot de bloemen bloeien, tot de bus er is of toch je partner nou eens eindelijk klaar is om te vertrekken.